Hoe kwam je bij Biezonderwijs terecht?

“Na de pabo werkte ik 11 jaar op een reguliere basisschool. Ik merkte dat rekenen, taal en voldoen aan de normen van de inspectie daar steeds belangrijker werd. Dat ging wringen met mijn eigen principes. Het gaat er mij niet om dat leerlingen presteren, ik vind het belangrijk dat ze groeien in hun ontwikkeling en openbloeien. Dat is wezenlijk verschillend.

Al in het reguliere onderwijs zocht ik naar eigen mogelijkheden om leerlingen te boeien. Ik ging bijvoorbeeld naar buiten om daar spelenderwijs te rekenen. Toen ik lesgaf aan een groep 8, die al jaren bekend stond als ‘die rotklas’, was ik in mijn element. In deze groep met minder sterke leerlingen en complex gedrag lukte het mij om een goede sfeer te creëren. Ook gingen de cijfers omhoog.

Ik volgde uiteindelijk het pad waarbij ik meer kon geven dan alleen les. Eerst deed ik dat bij een pilot project in Tilburg. Toen deze pilot stopte, kwam ik uit bij Parcours. Hier zit ik op mijn plek. Er is veel vrijheid om met de leerlingen aan de slag te gaan.

Op welke manieren geef je meer dan les?

Ik vind het belangrijk te onderzoeken wat de achterliggende reden is van het gedrag dat een leerling laat zien. Dat inzicht is de basis om een band te kunnen opbouwen en ervoor te zorgen dat de leerling zich veilig voelt. Want dat is wat de meeste leerlingen willen, ook de meest stoere. Het is bovendien een voorwaarde om iets te kunnen leren.

Het helpt als je de taal van de leerlingen spreekt. Niet letterlijk, al is dat soms ook handig, maar vooral figuurlijk. Je moet met ze meebewegen, laten merken dat ze oké zijn en dat je ze hoort. Terwijl aan de andere kant structuur en regels ook belangrijk zijn. De leerlingen moeten weten wat ze van mij kunnen verwachten en wat ik van hen verwacht. Mijn motto is ‘fouten maken mag, maar maak niet steeds dezelfde.’ Ze moeten leren dat wanneer ze buiten de kaders komen, ze daarop aangesproken worden.

Dat spel tussen begrenzen, vrij laten en wederzijds vertrouwen opbouwen, vind ik mooi. Helemaal als je vervolgens ziet hoe de leerlingen openbloeien. Natuurlijk kan ik in mijn eentje niet de hele wereld redden. Dat heb ik moeten leren accepteren. Maar binnen Biezonderwijs zijn er zoveel mogelijkheden, dat er écht gezocht kan worden naar de passende oplossing voor elke leerling.