Astrid geeft les aan leerlingen van zeven tot twaalf jaar. Ze zitten in een intensieve structuurklas op SO De Bodde. Niet alleen hun leeftijden variëren sterk, ook hun persoonlijkheden lopen flink uiteen. “Sommige kinderen zijn heel rechtlijnig. Andere wiebelen veel en vinden álles grappig. En weer andere kinderen kunnen erg boos worden wanneer er iets gebeurt wat zij niet willen.”

“Precies daarom is die structuur zo belangrijk”, vertelt Astrid, een ervaren leerkracht in het gespecialiseerd onderwijs. “Het moet voorspelbaar zijn: eerst fruit eten en daarna buiten spelen. ‘Juffrouw Astrid is streng’, zeggen de leerlingen. Als iets vandaag niet mag, dan mag het morgen ook niet. En hoewel streng misschien niet leuk klinkt: het geeft ze precies de houvast die ze nodig hebben.”

Op zoek naar tostiham

Tóch is er ook ruimte om van de regels af te wijken. “Door ziekte waren er laatst maar vijf leerlingen. Daarom besloot ik: we gaan op tosti-avontuur. Alleen al een boodschappenlijstje maken en bij de supermarkt aankomen is voor hen een hele opgave. En dan moeten ze nog kiezen tussen tien soorten ham en wachten in de rij. Maar ik weet: hier leren ze zo ontzettend veel van. En toen we samen tosti’s zaten te eten dacht ik: dat hebben we toch maar mooi gedaan.”
Astrid koos bewust voor het speciaal onderwijs. “Deze leerlingen hebben intensieve begeleiding nodig. Dat is pittig en het vraagt veel van je als leerkracht”, vertelt ze. “Maar het geeft heel veel betekenis. Soms zie ik aan een gezichtje dat er iets speelt. Dan ga ik bij het kind zitten. We tekenen wat – van die simpele poppetjes met gezichten. Kleurtjes erbij: groen is fijn, oranje niet. Dan komt het verhaal wel.”

Meer pedagogisch dan didactisch

“Natuurlijk hebben we ook een rooster. Maar je moet kunnen switchen. Een loeiend brandalarm? Dan kunnen we daarna echt niet gewoon gaan rekenen. Dan zorg je eerst voor rust. Een andere keer hebben ze juist uitleg hierover nodig. Je moet flexibel zijn. En dat begint met luisteren, kijken en aanvoelen wat ze nodig hebben.”
“Ze zijn de hele dag aan het leren. Alleen niet lesje na lesje”, concludeert Astrid. “Ze leren zichzelf aankleden bij gym. Maar ook een ruzie voorzichtig uitpraten. Je bent veel meer pedagogisch dan didactisch bezig. En dat voelt minder gejaagd. Het is allemaal wat zachter.” Astrid heeft een groot hart voor haar leerlingen die ze omschrijft als puur. “Ze zeggen wat ze denken, zoals: ‘Juf, ben je naar de kapper geweest? Ik vind het niet mooi.’ Dat is toch hilarisch?”

Astrid geeft méér dan les

Ze biedt duidelijkheid en houvast, elke dag opnieuw. “Wat ik zo fijn vind aan De Bodde? Het team. We regelen het samen, dit is onze school. Je krijgt de ruimte om te doen wat werkt voor jouw klas, zolang je het kunt onderbouwen. En dat werkt – voor mij én voor de leerlingen. Mijn duidelijkheid geeft ze houvast. Daardoor zie ik ze groeien.”